Zaterdag om 13:40 was het zover: ik vloog naar mijn hostfamily! Toch wel een beetje zenuwachtig, ik moest namelijk alleen wachten, voor een paar uur, bij mijn gate. De rest had een andere vlucht en de organisatie wilde dat we ruim op tijd waren. Dit betekende deze keer ook dat ik alleen in het vliegtuig zitten en dat zou ook mijn eerste keer alleen vliegen zijn. Maar heel toevallig kwamen er twee uitwisselingsstudenten uit Scandinavië naast mij zitten, die reisden met een andere organisatie. Dus toch niet helemaal alleen! En een heel spontaan, leuk begin van mijn Boston-avontuur. De vlucht van New York naar Boston is zo kort dat je het gevoel hebt dat je alleen maar opstijgt, voor ong. 5 seconden vliegt en dan weer daalt. Daar hadden we erg veel geluk mee, alleen de kust is van boven zo mooi te zien dat het niet erg was geweest als het langer had geduurd. Mijn Scandinavische vrienden zouden niet gelijk hun gastgezin ontmoeten maar werden door een tussenpersoon opgehaald. Hierdoor was ik als enige van het trio zenuwachtig en heb ik ook snel afscheid van hen genomen. Want zodra we de bagage hal binnenliepen, zag ik Eddie, Michelle, Neely en Hannah al staan. Na wat hugs en ‘nice to meet you’s’ liepen we naar de auto. Het klikte gelijk en ze wilden me meteen al Bean Town laten zien, oftewel: Boston. Boston is echt een geweldige stad! De sfeer is echt top, de gebouwen zijn mooi, het heeft geschiedenis én veel winkels. Daarnaast heeft het ook nog een paar prachtige parken en is het net ietsje rustiger dan New York. Na een hele middag door de stad rondgeleid te worden door Neely, die daar op de universiteit zit dus de stad heel goed kent, was het tijd voor dinner. Ik heb nog nooit in zo’n schattig restaurantje Italiaans gegeten! De muziek, interieur, obers en het eten, alles, echt alles was gewoonweg top. Kortom het was een hele geslaagde eerste dag!

Die zondag had ik al om 08:00 ’s ochtends mijn try-out voor het volleybalteam. Ik was misschien toen wel nerveuzer dan de dag ervoor. Want niet alleen was het acht uur ’s ochtends (ben niet echt een ochtendsmens), zou ik nieuwe meiden ontmoeten en moest daardoor mijn social skills in de ochtendgloren een beetje aanscherpen; bovenal moest ik ook nog een beetje goed volleyballen. Maar al mijn zorgen verdwenen als sneeuw voor de zon toen de training begon. De meiden waren heel open en aardig. Er was zelfs een meisje, die zodra ik mezelf voorstelde en vertelde dat ik uit Nederland kwam, vroeg of ze me een knuffel mocht geven, ‘ehh yeah sure’. De try-out ging daarna ook heel goed en ik werd toegelaten voor het Varsity-team (!!!) dus dat was heel gaaf! Die avond gingen we uiteten met de hele familie van Michelle want haar vader was jarig. Ik heb nog nooit met zo aandachtig mensen geobserveerd. Haar familie waren namelijk echt zulke typische Amerikanen, het was zo grappig om te zien hoe ze praatten. Ze waren heel aardig maar volgens Eddie hadden ze ‘a good day’, wat ik echt hilarisch vond toen hij dat zei, want blijkbaar houden ze heel erg van discussiëren over de domste dingen, wat ik helaas niet heb mogen aanschouwen. Na het avondeten zijn we gestopt bij een ijssalon met de apartste smaken en die zelf ter plekke hun hoorntjes bakken. Het was blijkbaar erg populair want er stonden buiten al rijen! Toen ik een hap had genomen snapte ik waarom: het was hemels. Het eten hier is allemaal zoveel en zo lekker, het is maar goed dat ik elke dag 2uur volleybal-training heb anders zou ik tonnetje rond terugkomen. Die dinsdag ben ik de hele dag met Neely opstap geweest wat echt heel gezellig was. We zijn naar een museum geweest, gaan shoppen en hebben we smoothies en cupcakes gehaald. Ik heb echt zoveel geluk met mijn gastgezin. Met mijn hostparents kan ik heel gezellig praten en is volgens hen ‘mi casa su casa’, waardoor ik me al snel thuis voelde. Ze hebben een zoon die ik nog maar een paar keer heb gezien. Hij is namelijk vaak aan het werk en anders zit hij op zijn kamer te gamen. Dan heb je Hannah die iets meer een studiebol is en me juist heel goed kan helpen met school en mijn aanmelding voor universiteiten hier. Neely is juist iets meer ‘meisje meisje’, die heel erg houdt van shoppen dus met haar ga ik vaak op pad om leuke dingen te doen. We kijken dan ook elke avond Bachelor in Paradise met z’n drieën, wat een heel gezellig vast ritueel is geworden. Daarnaast hebben ze ook een heel gaaf huis, die redelijk groot is. Ik heb vet fijn een eigen kamer die ze heel leuk ingericht hebben daarnaast hebben ze ook een zwembad waar ik al een paar in gezwommen heb.

Dus so far, so good, het enige momentje dat ik het effe moeilijk had, was gister op school. Het was namelijk de eerste dag van school en iedereen zag elkaar weer voor het eerst na de zomervakantie. Het was best duidelijk dat er al groepjes waren gevormd en iedereen elkaar al heel lang kende. En doordat het volleybalteam voor een toernooi deze hele week weg is, mijn ‘zusjes’ al naar de universiteit gaan en ik nog geen andere (uitwisselings-)studenten had ontmoet. Voelde ik me toen ik de school binnenliep best alleen en overweldigd bij alles. Want ook al is mijn gastgezin top en zijn de volleybalmeiden schatten, je bent wel heel ver van huis. Waar je wel iedereen kent en alles vertrouwd is. Dus dat was effe een dipje maar na facetimen met mams en Merel (vriendinnetje van New York kamp) ging het weer prima. Maar dat hoort er ook gewoon bij en het is allemaal wennen. Vandaag was de tweede dag en ik kon dan ook veel meer genieten van de school, nieuwe lessen en de aardige mensen. Nu hebben we pas dinsdag weer lessen, vanwege Labour Day, en woensdag heb ik gelijk mijn eerste volleybalwedstrijd, waar ik heel veel zin in heb!

Nou, dit was hem wel weer geloof ik. Mijn eerste dagen hier zijn echt een groot succes en ik probeer jullie zo vaak mogelijk op de hoogte te houden! Ik vind het trouwens heel leuk als jullie reageren of gewoon dingen laten horen. Zodat ik toch nog een beetje weet wat er in Nederland gaande is. Dus laat gerust een reactie achter :)

Dikke kus voor iedereen!

Lou